Hi! Ben je naar iets op zoek?
Voorlichting ยท 2023
Mia is doof
ROTTERDAM – Mia (7) is doof. Mia: ‘Ik ben doof geboren. Ik heb 2 apparaatjes die ervoor zorgen dat ik kan horen. Ik hoor niets zonder die apparaatjes. Ik gebruik gebarentaal als ik niets hoor.’
Tekst: Suzanne Huig
Foto's: Arjen Jan Stada
Mia: ‘Iedere baby krijgt een gehoortest na zijn of haar geboorte. Ik reageerde niet op geluiden tijdens de gehoortest. Ik ben daarom naar het ziekenhuis gestuurd voor extra onderzoeken. Dokters in het ziekenhuis ontdekten dat ik doof ben.’
Computertjes om te kunnen horen
‘Ik ben geopereerd toen ik 10 maanden oud was. Ik heb tijdens die operatie bij mijn linkeroor en mijn rechteroor een cochleaire implantaat (CI) gekregen. Een CI is een soort computer die ervoor kan zorgen dat dove of slechthorende mensen kunnen horen. Een CI bestaat uit 2 delen. Het ene deel zit onder mijn hoofdhuid. Het andere deel zit op mijn hoofdhuid. Het deel op mijn hoofdhuid is een soort microfoontje. Het vangt geluiden op. Die geluiden worden door het deel onder mijn hoofdhuid doorgegeven aan mijn hersenen. Ik hoor daardoor. Ik vind het heel fijn dat ik door mijn CI’s kan horen’, legt Mia uit.
Communiceren met gebaren
‘Ik gebruik mijn CI’s niet altijd. Ik draag mijn CI’s bijvoorbeeld niet tijdens zwemles omdat mijn CI’s niet nat mogen worden. Ik draag mijn CI’s ook niet als het heel druk is in de klas omdat ik anders heel veel geluiden door elkaar hoor. Ik doe de buitenste delen van mijn CI’s af als ik mijn CI’s niet gebruik. Ik hoor dan helemaal niets. Ik gebruik dan gebarentaal. Gebarentaal is een taal waarbij je met gebaren en gezichtsuitdrukkingen communiceert’, vertelt Mia.
Gebaren voor namen
‘Mijn klasgenoten en ik hebben voor alle kinderen en leraren in de klas een naamgebaar bedacht. Een naamgebaar is een gebaar dat voor iemand zijn of haar naam staat. We hebben gekozen voor een gebaar van een kenmerk dat bij iemand hoort. Mijn naamgebaar is met een vinger over het puntje van je neus wrijven. Ik heb dat naamgebaar omdat ik vaak mijn vinger beweeg in de buurt van mijn neus’, legt Mia uit.
Hulp van een tolk
‘Ik krijg op school en tijdens zwemles hulp van een tolk. De tolk gebaart wat er te horen is. Ik kan de tolk op school om hulp vragen als ik iets niet begrijp of niet goed kan verstaan. Ik vind het soms bijvoorbeeld lastig om woorden goed te horen tijdens een dictee. Ik vind het dan fijn als de tolk het woord in gebarentaal uitbeeldt. De tolk die aanwezig is bij zwemles beeldt uit wat de zwemleraar vertelt. Ik weet daardoor wat ik moet doen’, vertelt Mia.
Klasgenoot Aymen beeldt zijn naamgebaar uit.
Mia en haar tolk Christine.
Kinderen vertellen hun verhaal
Fonds Kind & Handicap heeft elke maand een voorlichtingspagina in de Kinderkrant van Rotterdam, Jong010.
De krant wordt op alle basisscholen in Rotterdam verspreid. Hij wordt in de klas besproken en de kinderen nemen hem mee naar huis.
In de artikelen die op de pagina van Fonds Kind & Handicap staan kun je de verhalen lezen van kinderen die een chronische ziekte hebben of gehandicapt zijn. Het geeft een inkijkje in een stukje van hun leven, hun hobbies en hoe ze omgaan met hun ziekte.
Hiermee hopen we dat andere kinderen meer begrip krijgen voor kinderen die misschien net een beetje anders zijn, maar ook gewoon willen meedoen met de rest!
We laten ook graag de brussen aan het woord. Brussen of brusjes zijn de broers en zussen van een kind (of volwassene) met een beperking. Zij ervaren in het dagelijks leven ook de gevolgen van de aandoening of beperking van hun broer of zus.
Lees meer over Jong010 bij de rubriek 'Wat wij doen'.
Deel dit artikel:
