‘Het dier luistert naar ze, er lúkt iets!’

 

Kinderen met gedragsproblemen kunnen zich op school soms niet meer handhaven. Bijvoorbeeld omdat ze autisme hebben, en daarnaast een hechtingsstoornis, trauma, depressie en/of eetproblemen. Zo’n kind komt dan thuis te zitten en kan vaak letterlijk ‘nergens meer terecht’. Voor juist dié kinderen is Mariëlle Koemans, klinisch psycholoog, een dagopvang gestart. Met daarbij een zorgboerderij, waar ze werkt met een bijzondere vorm van therapie (asino- therapie). Vanessa bracht haar een bezoek, en werd verliefd… op een ezel!

 

Op een zonnige vrijdag ga ik op bezoek bij de zorgboerderij van Mariëlle. Zij is gespecialiseerd in autisme en hechtingsstoornissen en heeft zelf ook een zoon met autisme. Sinds kort is ze een zorgboerderij begonnen, waar ze ezels inzet voor (spel)therapie met kinderen (asino-therapie; asino is Italiaans voor ezel). Ik wilde dat weleens met eigen ogen zien.

 

Op de zorgboerderij, vertelt Mariëlle, kunnen de kinderen van de opvang dagelijks terecht. De jongsten alleen om de knuffelen, de oudere kinderen doen daarnaast dagelijks taakjes als voeren, borstelen en de stallen helpen schoonmaken. Voor dat laatste heeft ze ook veel vrijwilligers. Elke avond is ze zelf in touw op de boerderij, want naast de ezels zijn er ook kippen en konijnen die verzorgd moeten worden.

 

Op de vraag waarom ze zo graag met dieren werkt zegt ze: ‘een beest oordeelt niet’. En ze voegt toe: ‘Kinderen die het meest onhandelbare gedrag laten zien, die zie je hier helemaal zen worden met de ezeltjes. Dat vind ik zo mooi!’ Maar waarom speciaal dan ezels? ‘Een ezel leert heel snel, misschien wel sneller dan een paard. Maar vooral: ze zijn minder groot, wat voor sommige kinderen minder angstig is. En een ezel is van nature heel nieuwsgierig. Die komt bij jou staan en gaat jou aftasten.’ En ze vervolgt enthousiast: ‘Een ezel luistert naar de kinderen. Samen leren ze dingen, voeren ze opdrachten uit. Dat geeft de kinderen een positieve ervaring. Je ziet ze groeien. Dat is het enige wat ik wil: uitgaan van de kracht van het kind, succesverhalen maken. En daarvoor zet ik de ezeltjes in. En die doen dat graag hoor. De liefde komt van twee kanten.

 

En gaan de kinderen daarna wel weer naar school? ‘Ja, bijna altijd lukt dat. We begeleiden die aansluiting heel zorgvuldig. Hoelang dat duurt weet je nooit van tevoren, sommigen zijn na een half jaar al zover, anderen doen er twee jaar over. Maar wij hebben geen haast, ze mogen blijven zolang dat nodig is.’

 

Als we afscheid nemen zie ik op haar kantoor een schilderij met de tekst: ‘Je bent goed zoals je bent’. Mariëlle: ‘Die kreeg ik cadeau van een ouder, en dat is precies mijn filosofie: ieder kind mag er zijn, zoals het is. Kinderen voelen dat. Als er meer in een kind zit, dan komt dat er hier uit