Blijvende hersenbeschadiging door een ongeluk

Een dagje uit

‘Ik speelde op zaterdag 10 september met mijn broertje buiten. Het was die dag jaarmarkt en Open Monumentendag. Mijn broertje en ik gingen daarom naar molen De Arend in Zuidland’, vertelt Senn.

Een lijn met vlaggen

Senn: ‘Mijn broertje en ik gingen de molen in. Er was niemand beneden. We riepen of we naar boven mochten komen. De molenaar was boven. We vroegen aan de molenaar of we de stelling op mochten. Een gedeelte was afgezet met een lijn met gekleurde vlaggen. De lijn met vlaggen geeft aan dat je daar niet mag komen. Je kunt dan geraakt worden door de wieken van de molen. Ik keek niet om me heen. Ik liep zonder dat ik het in de gaten had onder de lijn met vlaggen door. Ze denken dat ik op mijn telefoon keek, omdat ik Pokémon Go speelde.’

Geraakt door de wieken

‘Ik werd geraakt door de wieken van de molen. Ik werd tegen het hek van de molen geslagen. Ik viel daarna op de grond en was buiten bewustzijn. Ik had een grote hoofdwond. Mijn broertje is hulp gaan halen. Hij vertelde aan de molenaar dat ik geraakt was door de wieken. Hij is daarna snel naar mijn ouders gerend. Mensen die ook op de molen waren hebben 112 gebeld. Ik ben met een traumahelikopter naar het ziekenhuis gebracht’, vertelt Senn.

Dingen opnieuw leren

‘Mijn hersenen waren beschadigd door de harde klap van de molen. Ik heb bijna een maand in coma gelegen. Ik was daardoor erg in de war toen ik in het ziekenhuis wakker werd. Ik kon bijvoorbeeld niet meer goed nadenken en praten. Ik moest heel veel opnieuw leren. Ik heb een maand in het ziekenhuis gelegen. Ik heb daarna een half jaar in een revalidatiecentrum gelegen. Ik heb daar geleerd om weer goed te praten, te eten en te lopen. Ik vond het heel vermoeiend om dingen opnieuw te leren. Ik dacht steeds: ik kon dit al en nu niet meer. Ik kon voor het ongeluk bijvoorbeeld goed steppen en skaten. Ik heb meer dan een jaar moeten oefenen totdat ik dat weer kon.’

Blijvend beschadigd

‘Mijn hersenen zijn blijvend beschadigd. Ze kunnen niet meer worden zoals voor het ongeluk. De beschadiging zorgt ervoor dat mijn hersenen niet goed kunnen werken als er veel om mij heen gebeurt. Bijvoorbeeld als er veel mensen tegelijkertijd praten of als iemand heel snel praat. Ik hoor dan wel dat er wordt gepraat, maar ik snap niet wat er wordt gezegd. Mijn hersenen raken dan overbelast. Ik kan dan ineens heel boos of verdrietig worden. Ik zoek dan even een plekje op zodat mijn hersenen tot rust kunnen komen’, legt Senn uit.

Rustig aan doen

‘Ik voel me anders dan voor het ongeluk. Ik kon voor het ongeluk goed tegen drukte en lawaai. Ik moet nu rustig doen voor mijn hersenen. Ik ben na mijn revalidatie naar de speciaal onderwijsschool Recon openluchtschool gegaan. Dat is een school voor kinderen die ziek zijn of een beperking hebben. Ik vind het een heel fijne school omdat iedereen rekening met elkaar houdt. Het is op deze school veel rustiger dan op andere basisscholen. Dat is goed voor mij’,