Aangepaste vakantie dankzij Fonds Kind & Handicap

Een vakantie naar de zon, een weekje weg van de dagelijkse beslommeringen, het is niet voor iedereen weggelegd. Sommige mensen verkeren niet in de financiële positie om op vakantie te gaan. Anderen hebben fysieke en/of lichamelijke beperkingen. En sommigen hebben het allebei. In dat geval is een weekje weg niet vanzelfsprekend! Fonds Kind & Handicap kan in veel gevallen steun bieden en een (aangepaste) vakantie mogelijk maken!

Dat geldt bijvoorbeeld voor Kim. Ze is 23 jaar en geboren met een lichte verstandelijke beperking. Ook is zij blind en heeft ze een prothese aan haar rechterbeen. Ze woont al een tijd op een woongroep in een zorginstelling waar zij intensieve begeleiding krijgt. Kim wilde deze zomer graag op vakantie. Even er tussenuit, in een andere omgeving zijn en leuke dingen doen, net zoals veel mensen die behoefte hebben. 

Meer geregel en kostbaarder

Een vakantie voor jongeren als Kim is echter niet zo vanzelfsprekend. Het is een dure aangelegenheid, omdat er veel extra kosten bij komen kijken. Ook vraagt het veel geregel en administratie vooraf.

Sowieso is het even zoeken waar je, in het geval van Kim, het beste naar toe op vakantie kunt gaan. Een reguliere camping of vakantiepark is lastig en je komt al gauw uit op een aangepast park, of in ieder geval een aangepaste accommodatie.

Daarnaast is de 1 op 1 begeleiding die Kim nodig heeft ook noodzakelijk als ze met vakantie gaat. Misschien juist nog wel meer, aangezien de omgeving totaal anders is. De indeling van de ruimte is anders, stoelen, tafels etc. staan op onbekende plekken, etc. Eén weekje weg voor Kim kost dan ook meer dan een gemiddelde vakantie, ruim €2.000,-. Maar hoe betaal je dat als je niet kunt werken en afhankelijk bent van een uitkering? Of van een Persoonsgebonden Budget?

Sparen van een Wajong uitkering

Kim krijgt bijvoorbeeld een uitkering van de Wajong. Dit is een uitkering voor gehandicapte jongeren vanaf 18 jaar. De uitkering is maximaal 75% van het minimumloon. Van die uitkering gaat iets minder dan de helft naar de zorginstelling (dit is de eigen bijdrage van de Wlz). Er blijft dus weinig geld over om te sparen voor een vakantie. Daarom zijn jongeren als Kim afhankelijk van fondsen die hen helpen om een aangepaste vakantie mogelijk maken.

Naast deze voorbeelden bestaan er nog talloze andere voorbeelden van kinderen en jongeren voor wie een vakantie of een dagje weg (bijna) niet haalbaar is. Het vereiste aangepaste vervoer is te duur, de accommodaties zijn te kostbaar of ongeschikt en de begeleiding is erg duur.