‘Ik ben heel blij dat ik kan horen. Dansen is heel belangrijk voor mij. Ik zit op dansles en ik dans vaak thuis. Het geeft mij een blij en fijn gevoel. Ik zou niet kunnen dansen als ik geen muziek kon horen’, zegt Milou.
Milou: ‘De CI’s zijn eigenlijk 2 apparaatjes die aan mijn oren hangen. De microfoons van die apparaatjes vangen geluiden op. Die geluiden gaan via draden naar de slakkenhuizen in mijn oren. De geluiden worden daar door een soort computertje in mijn hoofd omgezet zodat ik ze hoor. Ik hoor niet zoveel verschillende klanken als anderen. En de geluiden klinken een beetje zoals anderen onder water horen, heb ik begrepen.’
In gebarentaal betekent dit dansen
‘Ik heb de CI’s niet altijd in. Het is bijvoorbeeld niet fijn om er mee te slapen, springen of spelen. Ik doe ze daarom soms uit. Ik ben dan helemaal doof. Ik ga dan op mijn gevoel en mijn zicht af. Mijn gevoel is heel goed. Ik voel bijvoorbeeld de grond onder mij trillen als iemand de trap op loopt. Ik kijk goed om me heen wat er gebeurt. Ik merk bijvoorbeeld dat iemand mijn kamer in komt doordat het licht aan gaat’, zegt Milou.
‘Ik zit op een school voor dove en slechthorende kinderen. Ik leer op school gebarentaal. Ik vind het belangrijk om gebarentaal te kunnen, omdat ik mijn CI’s niet altijd kan dragen. Ik spreek dan via gebarentaal. Ik vind het fijn dat alle kinderen bij mij op school de apparaten in mijn oren kennen. Ze stellen er nooit vragen over’, vertelt Milou.
Deel dit artikel: