Voor haar geen therapie aan huis meer
"Het is heel verschillend. Kinderen met autisme zitten voor een groot deel binnen één van de voorzieningen van de SGR-groep. De dagbesteding is nu al bijna 2 weken dicht. Dit zorgt voor veel onrust binnen het gezinsleven. De structuur, de regelmaat, het voorspelbare, alles is ineens weg.
De overheid nam goede beslissingen, maar die hebben natuurlijk voor iedereen consequenties. Zo werd er eerst een avondklok ingesteld en na enkele dagen ook een lock down. Het kenteken van je auto geeft aan wanneer je even je huis uit mag. En dat mag uitsluitend om boodschappen te doen, levensmiddelen te halen en voor apotheek bezoek."
"Wat kan je nog doen met je kind thuis als het autisme heeft of een andere verstandelijke beperking? Een aantal van de ouders bellen naar hun vertrouwenspersoon. Een klein advies van ons is om in ieder geval een verzoek tot ontheffing aan te vragen, zodat ze één wandeling per dag éxtra kunnen maken. Dat biedt enig soelaas. En we adviseren om de structuur thuis aan te scherpen. Maar hoe doe doe je dat, als je klein behuisd bent en in een driekamerwoning woont? Soms zelfs nog met meerdere families, bijvoorbeeld met je moeder, je zus en háár kinderen? Dan ontstaan al snel veel spanningen. De hitte van het tropisch klimaat werkt hier de verhitting nog eens extra in de hand bij de mensen die zo krap behuisd wonen. En dan moet je daarbij ook nog bedenken dat het bijzonder lage inkomen dat ze hier hebben door de crisis vaak nog eens verdwijnt...."
Begeleiding in de spelkamer, voor de crisis
Een trotse moeder die de hele week geoefend heeft met haar kind
"Tot vorige week mochten wij nog naar de kinderen van onze praktijk rijden. Sinds enige tijd geven wij het spelprogramma voor een deel van de kinderen thuis in plaats van in de spelkamer op de praktijk. Het voordeel is dat de moeder dan altijd kan meekijken en wij de gelegenheid krijgen om het programma aan de huiselijke omstandigheden aan te passen. We kunnen spelmateriaal achterlaten en soms ook een voedselpakket afgeven.
Maar sinds de nieuwe maatregelen is dat allemaal niet meer mogelijk. Veel kinderen reageren daarop door alleen maar extra jengelig te worden, zij snappen niet wat er gebeurt. Andere kinderen lijken er minder moeite mee te hebben. Vanmorgen belde een jongetje van 6 jaar mij bijvoorbeeld en zei: “Ik weet waarom jij niet meer komt, want er is een virus”. Hij had het al opgelost want hij gaat nu met zijn moeder meer video’s kijken.
Maar zo vergaat het helaas niet bij de meeste kinderen. Daar zijn door deze situatie thuis ongelooflijk veel spanningen ontstaan, met alle consequenties van dien."
"Het is zo jammer dat deze crisis roet in het eten gooit bij onze praktijk en therapieen. De thuis-therapieën verliepen net zo mooi. Sommige moeders doen zó hun best het spelprogramma te volgen en laten het resultaat van de week ook zien. Maar voor veel kinderen betekent deze periode een achteruitgang. Al onze trainingen zijn nu ‘on hold’. Het is dramatisch dat we nergens meer mogen komen en geen materiaal meer kunnen vervangen. We moeten nu eerst afwachten hoe alles verloopt. Dan kijken we straks hoe we verder gaan, of we de draad ergens op kunnen pakken. Maar ik vrees dat we weer een hele nieuwe start moeten maken. We hopen dat we weer op Fonds Kind & Handicap mogen rekenen."
Deel dit artikel: